Om het relatief kleine gebouw groter te laten lijken is het vormgegeven als een sculptuur uit één materiaal; een handvorm baksteen met warme, goudgelen gloed. De lichttoren bevindt zich op de as van de vaart en maakt dat het gebouw zich presenteert als een eigenzinnige variant op een kerk. Door de lichttoren valt het ochtendzonlicht indirect op het podium. Het zonlicht is niet direct zichtbaar, maar het effect ervan wel, als verwijzing naar een onzichtbare God die wel door mensen ervaren wordt. ‘s Avonds is de toren een lichtbaken en straalt het kunstwerk zijn licht naar de omgeving. De zandkleurige handvorm baksteen refereert aan historische dorpskerken en sluit aan bij de materialisatie van de omringende bebouwing en de te bouwen wijk, maar onderscheidt zich qua kleur en uitstraling.

Om het gebouw een uitnodigend karakter te geven is de entree aan het pleintje hoog en transparant en heeft de kerkzaal, in tegenstelling tot historische kerken, grote ramen op ooghoogte. Zo wordt het gemeenteleven zichtbaar aan de buitenzijde en worden mensen uitgenodigd om mee te doen. Daarnaast is het mogelijk om de ruimte te gebruiken voor andere doeleinden, zoals congressen, symposia en buitenschoolse opvang. Het schuin oplopende plafond en de schuine wand van de kerkzaal zorgen voor een bijzondere ruimtelijkheid in de kerkzaal met het podium als brandpunt.
Door ruimtes slim te groeperen over twee verdiepingen met ieder een afzonderlijke entree, kan de begane grond volledig verhuurd worden, terwijl het kerkelijk bureau, de jeugdruimten en vergaderzalen op de eerste verdieping van buitenaf bereikbaar blijven.